مشخصات فنياین فلفل در مقایسه با سایر ارقام ویژگی های خاصی دارد و دارای بوته های بلند و پربار که 50 تا 60روز پس از انتقال نشا شروع به محصول دهی می کند.محصول تولیدی در ابتدا به سبز لیمویی و با طعم شیرین می باشد.در زمان رسیدگی به رنگ قرمز بسیار خوشرنگی تبدیل می شود که به صورت تازه خوری و پودر خشک مصرف می گردد. طول این فلفل بین 15-20 سانتی متر است.
نوع بسته بندی : 100 گرمیتوصیه های کوتاه در مورد فلفلدرجات بالاتر از 32-35 درجه سانتی گراد به مدت طولانی باعث کاهش عملکرد و کیفیت می شود.البته قابل ذکر است فلفل های تند و قلمی درجات حرارتی بالاتر را بهتر تحمل می کنند. نکته مهم در زمان انتقال نشاء از خزانه به زمین اصلی این است که خسارتی به ریشه وارد نشود. در صورتیکه در ابتدای رشد بوته تا حد 50 سانتی متری از یقه، گل یا میوه ای در بوته بوجود آید، آنها را حذف و اجازه داده شود ریشه کاملا قوی شود. بوته هایی که خیلی زود به گل مینشینند هرگز به تولید کافی نخواهند رسید. از کشت فلفل در خاکهای کمی شور خودداری گرددکه باعث کوچکی میوه ها و تولید میوه هایی با نشانه پوسیدگی گلوگاه می شود. البته در خاک های سنگین هم به دلیل باقی ماندن رطوبت نیز چنین مشکلی پیش خواهد آمد.واریته استانداردقابلیت برداشت : 60-50 روز پس از انتقال نشاءشکل میوه : کشیده به طول 20-15 سانتی متررنگ میوه : سبز روشن و در زمان رسیدگی به رنگ قرمزطعم میوه : شیرینشکل بوته : پابلند و بسیار پربارموارد مصرف : تازه خوری، کبابی و پودر خشکوزن هزار دانه : 6 گرمروش کاشت :
زمان کاشت فلفل سبز کشیده فصل بهار است و روش کاشت آن به صورت خطی می‌باشد. فاصله خطوط از یکدیگر ۷۰ تا ۸۰ سانتیمتر و فاصله بوته‌ها از یکدیگر بر روی خطوط ۴۰ تا ۵۰ سانتیمتر می‌باشد. در صورت امکان بذرها را پیش از کاشتن، به جهت افزایش قدرت جوانه زنی، ۱۲ الی ۲۴ ساعت در آب خیس کنید. محل قرار گرفتن هر بذر در زیر خاک ۲ تا ۳ سانتیمتر می‌باشد. دانه‌های این گیاه را مستقیما در محل اصلی می‌کارند و در هر نقطه چند دانه بذر را باهم کاشته و پس از سبز شدن، نهال‌های اضافی را قیچی و یا قطع می‌کنند تا در هر نقطه یک بوته قوی باقی بماند. خاک را تا سبز شدن بذرها مرطوب نگه دارید. پس از قوی شدن گیاه آبیاری محصول به دوبار در هفته (بصورت غرقابی) کاهش پیدا می‌کند. یکنواخت بودن توزیع آب در طی فصل رشد باعث جلوگیری از ریزش گل و کاهش میوه بستن و نیز جلوگیری از ایجاد عارضه پوسیدگی می‌شود. پس از آنکه بوته‌ها رشد کردند آنها را به قیم می‌بندند (قیم، قطعه چوبی است که کنار بوته قرار می‌دهند تا بوته از آن بالا برود و یا آن که در دو سوی خطوط دو میله فلزی یا چوبی در زمین فرو می‌کنند و با بستن ریسمان به آن به وسیله ریسمان‌هایی ساقه بوته را به آن وصل می‌کنند تا نهال در ارتفاع رشد کند و روی زمین گسترده نشود).
